حدود نیم ساعت دیگر نماز جمعه این هفته تهران به امامت هاشمی رفسنجانی برگزار خواهد شد. نماز جمعه ای که به نظر خیلی ها بار سیاسی آن بسی سنگین تر از بار معنوی آن است. حتی بعضی ها آنرا سیاسی ترین نماز جمعه در تاریخ ایران می دانند. مطالب زیادی در این زمینه نوشته شده و پیش بینیها و پیشنهاد های متعددی مطرح شده است. در اینکه خیل عظیمی از مردم در نماز جمعه این هفته شرکت خواهند کرد، شکی نیست. شک اینجاست که آیا نتیجه مطلوب حاصل خواهد شد؟ من نمی خواهم وارد پیش داوری شوم و ترجیح می دهم سکوت اختیار کنم و منتظر بمانم. فقط در حد خود و به عنوان یک ایرانی دلسوز سخنی را هر چند کوتاه خطاب به آقای هاشمی خواهم نوشت:
آقای هاشمی! بدان که مرزها در ایران کاملا پررنگ شده اند. دیگر خطی به نام میانه وجود ندارد. امروز هر فردی یا با مردم است یا دربرابر مردم. سعی مکن (هر چند که می دانم خواهی کرد) کدخدا منشی پیشه کنی. سعی مکن هم بر نعل بکوبی هم بر میخ. سعی مکن از کسانی حمایت کنی که دیگر جایگاهی در میان مردم ندارند. سعی مکن هر چند می دانم خواهی کرد اما همچنان امید دارم!
آقای هاشمی! بدان که مرزها در ایران کاملا پررنگ شده اند. دیگر خطی به نام میانه وجود ندارد. امروز هر فردی یا با مردم است یا دربرابر مردم. سعی مکن (هر چند که می دانم خواهی کرد) کدخدا منشی پیشه کنی. سعی مکن هم بر نعل بکوبی هم بر میخ. سعی مکن از کسانی حمایت کنی که دیگر جایگاهی در میان مردم ندارند. سعی مکن هر چند می دانم خواهی کرد اما همچنان امید دارم!
