چند سال پیش بود که یکی از استادای دانشگاه تهران داشت راجع به نحوه انجام مناقصه ها در ایران برا من و چند تا دیگه از دوستانم صحبت می کرد. برای نمونه به پروژه ای اشاره کرد که با یکی دیگه از استادا از مرکز تحقیقات مخابرات گرفته بودن و در اون زمان ما مشغول انجام دادنش بودیم. او می گفت که آگهی مناقصه پروژه رو خودشون روی سایت مرکز مخابرات گذاشتن، خودشون پروپوزال دادن، خودشون بررسی کردن و برنده شدن!!!!
این یعنی همه چیز از قبل مشخص بوده و فقط صرف اسناد و کارهای اداری مجبور بودن یه سری کارها رو انجام بدن.
امروز داشتم با یکی از استادای دانشگاه واشنگتون راجع به پیدا کردن کار صحبت می کردم. خیلی جالب بود که می گفت: خیلی از موقعیتهایی که شرکتها روی وبسایتشون اعلام می کنن از قبل پر شده ولی فقط برای طی کردن مراحل اداریش مجبورن که اون رو اعلام کنن. برای مثال گفت که خودش که اینجا کار گرفته حتی در مورد حقوق و مزایا هم حرفهاشون و زده بودن بعد دانشکده اعلام نیاز می کنه و شرایط متقضی ها رو دقیقا از روی رزومه اون می نویسه. هیچی دیگه همه رد می شن به جز خودش!!!
این یعنی پارتی همه جا حرف اول و می زنه چه تو ایران و چه تو کشور پیشرفته مثل آمریکا.
