این جهان را در نهایت عاشقان خواهند گرفت
نبض دنیا را سراسر عارفان خواهند گرفت
پرکن ای ساقی پیاله هوش از دستم ببر
عمر را مستان به غایت جاودان خواهند گرفت
هوشیاری گرچه در چشم خلایق نعمت است
رنج بی گنج دو عالم عاقلان خواهند گرفت
ترک هوشیاری نما و خوشدلی سکنی گزین
این چنین بادا که حسرت بی دلان خواهند گرفت
لحظه ای جز آسمان بر خاک این عالم نگر
روضه رضوان چو باشد خاکیان خواهند گرفت
زاهد از بغض و حسادت عیب حامد می کند
ورنه تخت و تاج شاهی حامدان خواهند گرفت
(و یا
زاهد از بغض و حسادت عیب عارف می کند
ورنه تخت و تاج شاهی حامدان خواهند گرفت)
(این بیت آخر، دیگه آخر خود تحویلی گیری بود :دی)
