به نظرم Jake Gyllenhaal بازیگر متوسط رو به خوبیست. او چه در فیلم ضعیفی چون Prince of Persia بازی کند و یا چه با کارگردان بزرگی چون David Fincher همراه شود، همواره بازی معمولی قابل قبولی را از خود به نمایش می گذارد. فیلم جدید او با نام source code نیز از این قاعده مستثنا نیست.
سناریوی source code بر پایه ی یک ایده قدیمی استوار است که چند سالیست رونق بازار فیلمهای علمی تخیلیست و آن وجود فضاهای موازی در عالم هستی می باشد. کمک گرفتن از حافظه کوتاه مدت، نویسنده souce code را قادر ساخته است تا نقش اول داستان را به عقب برگرداند تا بتواند عامل بمب گزاری در قطاری که به سمت شیکاگو در حرکت بوده است را پیدا کند. حافظه مربوط به شخصیست به نام Sean که خود مسافر این قطار بوده و اکنون حافظه اش در بدن Gyllenhaal قرار گرفته است؛ یک خلبان آمریکایی که 2 ماه پیش در عملیاتی در افغانستان به شهادت رسیده است.
با کمک گرفتن از حافظه "شان"، Gyllenhaal به عقب بر میگردد تا شخص بمب گذار را پیدا کند. او پس از بارها سعی و خطا موفق می شود و با دادن نشانی شخص خرابکار از حادثه ای دیگر جلوگیری می کند. او بعلاوه در مسیرش به عقب از انفجار قطار نیز جلوگیری می کند و از همین نقطه است که فرضیه جهان موازی رخ نمایی می کند. قطار به راه خود ادامه می دهد و Gyllenhaal در "لباس شان" و دوست دختر "شان" (Michele Monaghan) یک زندگی تازه در جهانی دیگر را آغاز می کنند.
